Մահաթմա Գանդին քաղաքից քաղաք,, գյուղից գյուղ էր գնում ՝ Չարխա Սանգի համար գումար հավաքելու: Շրջայցերից մեկի ժամանակ նա Օրիսայի հանդիպմանը ելույթ ունեցավ: Նրա խոսքից հետո մի աղքատ ծեր կին վեր կացավ: Նրա մազերը մոխրագույն էին, իսկ հագուստը `պատառոտված: Կինը ուզում էր գնալ Գանդիի մոտ:Կամավորները փորձեցին նրան կանգնեցնել, սակայն չկարողացան:
«Ես պետք է տեսնեմ նրան», – պնդում էր նա և բարձրանում Գանդիի մոտ:
Այնուհետև նա իր սարիից մի մետաղադրամ հանեց և դրեց նրա ոտքերի առջև: Գանդին վերցրեց մետաղադրամը և զգուշորեն մի կողմ դրեց: Չարխա Սանգի միջոցները գտնվում էին Ջամնալալ Բաջաջի ենթակայության տակ:
Նա խնդրեց Գանդիից մետաղադրամը, բայց Գանդին հրաժարվեց: «Ես Չարխա Սանգի համար հազարավոր ռուպիների կտրոններ եմ պահում», – ծիծաղելով ասաց Ջամնալալ Բաջաջը, -«բայց դու չվստահեցիր ինձ մի հասարակ մետաղադրամ»:
«Այս մետաղադրամը արժի շատ ավելին, քան այդ հազարները», – ասաց Գանդին: – Եթե մարդ մի քանի հարյուր հազար ունի և տալիս է մեկ-երկու հազար, դա մեծ բան չէ: Այս կինը ինձ տվեց իր ամբողջ ունեցածը: Դա մեծ առատաձեռնություն էր նրա կողմից: Ինչպիսի մեծ զոհաբերություն արեց այդ կինը: Ահա թե ինչու այս մետաղադրամը ավելի մեծ գին ունի, քան միլիոնավոր ռուպիները»:
Ներողամիտ եղեք առատաձեռն մարդկանց թուլության նկատմամբ, որովհետև եթե նրանք հանկարծ ընկնեն՝ Աստված նրանց ձեռք կմեկնի և կօգնի:
Արթուր Վարելջյան 