Գարնանը
Ձմեռն էանց, անձրեւք անցին եւ գնացեալ մեկնեցան: Ծաղիկք երեւեցան յերկրի մերում, ժամանակ եհաս հատանելոյ, ձայն տատրակի լսելի եղեւ յերկրի մերում: Թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց: Արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ, եւ եկ դու: Երեւեցո ինձ զերեսս քո եւ լսելի արա ինձ զբարբառ. զի բարբառ քո քաղցր է, եւ տեսիլ քո գեղեցիկ:
Ձմեռն անցավ, անձրևներն անցան և գնացին հեռացան։ Ծաղիկները երևացին մեր երկրում, եկավ էտելու ժամանակը, տատրակի ձայնը լսվեց մեր երկրում։ Թզենին արձակեց իր բողբոջը, մեր ծաղկած որթերը արձակեցին իրենց բույրերը։ Արի մերձավոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղավնի իմ, եկ և դու։ Ցույց տուր ինձ քո երեսը և լսելի արա ինձ քո ձայնը, քանի որ քո ձայնը քաղցր է, և տեսքը քո գեղեցիկ։
Արթուր Վարելջյան 