Կտակ վասն գանձի
Իմաստասէր ոմն աղքատ ունէր ծոյլ որդիս եւ ի ժամ մահուն կոչեաց զորդիսն եւ ասէ.
– Ո՛վ որդեակք, բազում գանձ կայ պահեալ ի հարցն իմոց յայգին մեր, իսկ զտեղին ոչ ցուցանեմ ձեզ, այլ որ աշխատի ևւ խորագոյն փորէ, նա գտանէ զգանձն:
Եւ յետ մահուն հօրն, սկսան որդիքն ջանալ մեծաւ աշխատութեամբ եւ խորագոյն վարէին, եւ ամէն մէկ իւրն ջանայր, զի ինքն գտցէ զգանձն:
Եւ սկսաւ այգին աճիլ եւ զօրանալ եւ ետ բազում պտուղ եւ ելից զնոսա գանձիւ:
Կտակ գանձի մասին
Իմաստասեր մի աղքատ մարդ ուներ ծույլ որդիներ և մահվան ժամին կանչեց որդիներին և ասաց․
-Որդյակնե՛ր, բազում գանձեր կան պահած մեր այգում իմ պապերի կողմից, բայց տեղը ցույց չեմ տա, ով որ ամենաշատը աշխատի և փորի այգին, նա էլ կգտնի գանձը։
Հոր մահից հետո որդիները սկսեցին տանջվել և աշխատել, ամեն մեկն իր ջանքով, որպիսզի հենց ինքը գտնի ոսկին։
Այգին սկսեց զորանալ, և բազում պտուղները լցրեցին նրանց գանձով։
Արթուր Վարելջյան 