Պետրոս Դուրյան

Պետրոս Դուրյանը ծնվել է 1851 թ. մայիսի
20-ին Կոստանդնուպոլսի Սկյուտար թաղամասում։ Ուսումառությունն սկսում է Սկյուտարի Ճերմակ կոչված ճեմարանում, ինչն ավարտում է 1867-ին։ Այդ ընթացքում սովորում է ֆրանսերեն և կարդում ֆրանսիացի բանաստեղծների, ներշնչվում է Ալֆոնս դը Լամարթինի տողերով, ինչն արտահայտվել է նրա «Լճակ», «Տրտունջք», «Թրքուհին» բանաստեղծությունների մեջ։ Նրա գրական ձիրքն ի հայտ էր եկել ավելի վաղ. արդեն 13 տարեկանում գրում էր բանաստեղծություններ։
Դեռևս դպրոցում եղած ժամանակ Դուրյանի ամենամեծ հրապույրը թատրոնն էր։ Ճեմարանն ավարտելուց հետո նա կյանքը կապում է Հակոբ Վարդովյանի թատրոնի հետ։ Բեմադրվում են նրա թատերգությունները և հռչակում նրա անունը։ Դուրյանի ինքնուրույն թատերգությունների թիվը հասնում
է տասի, միաժամանակ թարգմանում էր թատերգություններ։ Թատրոնի
հանդեպ սերն այնքան մեծ էր, որ նա նաև դերասանություն է արել։
1871 թ. սկզբին թոքախտ հիվանդությամբ բանաստեղծը գամվեց անկողնուն և այլևս վեր կենալ չկարողացավ։ Այս ծանր օրերի նամակներից մեկում, դիմելով ընկերներին ու բարեկամերին, գրում է. «Մեկ քանի պատառ թուղթերու վրա արցունքոտ տողեր գրեր եմ. անշուշտ բարեկամքս զանոնք պիտի
պատվեն և անոնց արև տեսցնեն»։ Այդպես էլ եղավ։
Բանաստեղծը մահացավ 1872 թ.։ Մահվանից կարճ ժամանակ անց լույս տեսավ Դուրյանի առաջին գիրքը, դրան հետագայում պետք է հաջորդեին բազմաթիվ հրատարակություններ։